Pers Taym

Itinigil ko na ang ideya ng handaan o selebrayon ng kaarawan ko magmula nung tumungtong ako sa legal na edad. At mula noon, gusto ko ng taimtim, mapayapa at tahimik na kaarawan. Pero ngayon iba ang nakatala sa script ng buhay ko. Sa script na ito, hindi ako ang kontrabida. Hahahaha.

Sa walong taon ko ng paghahanap-buhay, ngayon lang ako nagtrabaho sa araw ng kapanganakan ko. Palagi ko kasing pinapaglaanan ng araw ng pahinga ang bertday ko. Aaminin ko na ito ang pinakamasakit na bahagi ng aking kaarawan. Kahindik-hindik kasi Lunes pa tumapat ang Setyembre 13. Pero magsisinungaling naman ako kung sasabihin ko na pinagsisihan kong ganito ang naging kaganapan. Hindi naman ako artista, ano. Wehehehe.

Salamat sa buong PCS at hindi madugong pagpapaliwanag ang kailangan para sa resulta ng nakaraang linggo. Pasado kasi kami kaya ang dating 1 oras na talakayan, 10 minuto lang ang kinahinatnan. Salamat sa mga agents ko at ang malamlam na umaga ay naging maliwanag.  Hindi ko talaga inakala na bibigyan niyo ako ng regalo. Salamat sa cake, maraming nabusog. Dahil diyan, babawasan ko ng sampung minuto ang sermon ko. At dahil birthday ko, marami akong nauto na mag-OT.  Bwahahahaha!

Salamat din sa mga bumati. Ang mga simpleng pagbati ay lubos na nakapag-pangiti sa akin. Nakalahati ang charge ng phone ko dahil sa dami ng nag-text. Napatunayan ko na hindi lang pala magastos magmahal, mas magastos ang tumangap nito. Kasi lahat ng bumati sa akin sa text, ni-replyan ko. Naubos tuloy load ko! Ngayon ko naisip na sana nagpadala na lang kayo ng materyal na bagay.  Hindi bale, tumatanggap pa naman ako ng regalo kahit huli na. Hehehehehe.

Salamat din sa pari ng simbahan, naalala ko ipagdasal ang ibang tao sa araw ng kaarawan ko. Salamat sa inyo sa sobrang saya ko, ngayon lang ko sumulat ng blog na may tawa lahat ng talata. Hihihihi.