Namumulitika Ako!!!!

Para sa kaalaman ng lahat, heto ang pinakahuling resulta ng AGB Nielsen (datos mula Pebrero 9 hanggang Marso 2) sa mga gastos ng mga pulitiko para sa pangangampanya ngayong 2010 Elections.

Orange Boy ---  P120, 411,093 
Chickboy       ---  P88  M
Mama's Boy --- P87  M
Amboy         --- P67.3 M
President's Boy --- P60,480


Aba Naman!!! Akala ko ba walang pera ang bansa natin kaya bagsak ang ekonomiya? Paano at saan nakahanap ang mga pulitikong ito ng financer sa kanilang kampanya? Akala ko ba hindi matustusan ang proyekto ng pamahalaan dahil walang contributors? Niloloko ba ko ng mga pulitikong ito?

At parang isang sirkus na naman ang entablado ng pulitika! Hindi pa sila nakakaupo niyan ha... naglalakad at nangangampanya pa lang. Ayos lang sa'kin na nililibak nila ang isa't-isa. Kailan ba sila nagkaron ng malinis na makinarya? Ang ikinakukulo pa ng dugo ko ay ang hayagang pagsisinungaling ng mga pulitiko mabola lang ang mga maawaing Pilipino. Talagang nakakapanindig balahibo ang mga uri ng ad na inilalabas sa telebisyon! Kahit mga bata e ginamit na modelo! Hindi ba nila naisip na traumatic experience ang gamitin ang bata sa isang adhikaing hindi naman nila nauunawaan at sumusunod lang kapalit ng kaunting halaga?

Sa isang interbyu tinanong si Orange Boy: "Kung mananalo po ba kayo sa eleksyon, babawiin niyo po ba ang 1B ginastos ninyo sa pangangampanya?" Aba, magiting na sumagot ang bata: "Hindi, kasi binili ko ang pangarap ko."

Mawalang-galang nga lang ha at talagang hindi ko igagalang ang taong ito!!! At anong palagay niya sa buhay nating lahat? Tropeyo na nabibili sa Recto? Utang na loob!!! Mag-isip ka nga! Parang hindi ka nakapag-aral! Sinasabi mo bang ako bilang isa sa mga Pilipinong taxpayer at botante ay isang bahagi lang ng pangarap mo? E paano kung manalo ka nga? Anak ng lintik!! E di ihihilera mo lang kami sa achievements mo!!!! Hindi ako matalinong mag-aaral, kaya basic lang itong ituturo ko sayo: PUBLIC OFFICE MEANS PUBLIC SERVICE not a PRIVATE DREAM!!!! At utang na loob Orange Boy, kung talagang malinis ang intensyon mo, bakit palaging may camera sa bawat pagtulong mo? Publicity ba ito or display of grandiosity? Parehas lang yan, mamili ka na lang ng mas bagay.

At anong ginawa mo sa tagal ng iniupo mo sa kamara? Nagpaanod sa agos nung ini-impeach si Chickboy? Bakit nauna ka pang yumaman kesa dun sa lugar na pinaglilingkuran mo? Pakiusap din, pakisagot lang ang tanong na bakit mas mahal ang mga bahay sa mga pag-aari mong villages sa kahabaan ng C5 road projects? Mas maganda naman yung sa kapitbahay mong village? A, alam ko na! Sementado kasi yung daanan ano?

Heto naman si Chickboy, nagmamalinis sa mga political ads niya! Natatandaan ko pa, ang gulo-gulo ng gubyerno sa rehimen mo. Kumusta naman ang midnight cabinet na kahit kailan ay di mo inamin? Hindi ko na isisisi sa'yo ang ekonomiya alam kong naapektuhan din tayo ng Asian Economic Crisis. Ipaliwanag mo na lang kung bakit ginawa mong 5-star hotel ang Malacanang? Utang na loob!! Malinis pa sa utak ko ang dami ng raliyista dahil hindi nagugustuhan ang dumi ng trabaho mo!

President's Boy, gusto sana kita... pero anong kasiguruhan ko na wala ka sa anino ng napakagahaman nating presidente? Sayang baka tuluyang bumagsak ang eroplano kapag sumakay ako.

Mama's Boy, konting yabang pa ha!!! Lesser evil ka ngang maitatawag pero ano naman ang kasiguruhan ko na may magagawa ka nga para sa bayan ko? Tsk.... tsk... tsk.

Amboy, Sir!!! Ganda ng adhikain mo pero palagay ko, hindi mo pa panahon. Palagay ko dapat magpalapad ka pa ng pangalan. At habang may pagkakataon ka pa, pakiusap layuan mo si Marikina Boy!

Just Lingering

Happiness is subjective. It is dependent to human heart. It varies from all directions and changes everyday. It is never ending and always demanding.

Some people think that yearning for money, food, nice clothes are just some means to display happiness. For people already given with multiple blessings, these are not enough. They undyingly look for something of the ordinary. There are those who look for different types of challenges just to keep or find happiness. While some who just had no way of getting it failed.

Getting odd or even is the primordial building block in one's strife to happiness. And it is not an easy predicament. Investment is necessary --- emotions, intelligence, politics --- just to get to the path where you intend to belong.

So why do people seek happiness despite the ever growing trend of the environment? Why do people stay insatiable despite the invention of needs versus wants technology? I have one answer to that but I certainly think I don't share the same thoughts as many. I only have a simple answer: spirituality can't be fed with physical aspects alone. Being happy meant spiritual growth as well. Growing by your norms, living by standards are some characteristics of a hungry heart. Keeping a mask of what a person should be is by far the greatest cover up we can ever see.

No one needs to rush things to stay happy. No one has to stay challenge to play up with destiny's plan of happiness. And nobody has the right to dictate someone else's happiness.

Let me share you some thoughts: I am currently seeking a partner called happiness. Mind you, I never realised that it could be a real score to look for one. It is hard because it is a test of trial and error. Most of the time it brings heartaches and tears. But I am living by it...staying by it. And I am buying time no matter how expensive it is. Soon in God's time, I shall be ready to embrace it.

Lalim

Kung ikaw ay masaya pero hindi ka tumatawa, ito ba ay huwad na ligaya? Paano na kung malungkot ka pero hindi ka lumuluha?  Kung may gagawin ka pero di mo ginawa, masasabi ba nating tamad ka? Paano naman kung napapagod ka pero ayaw mo magpahinga? Kung hinahanap mo at di mo makita, mata ba talaga ang hindi nakakakita? O sinara mo lang ang tenga mo para di ka tuluyang makaunawa?

Bakit kapag ang tao ay umaayaw, mukha lang ang umiiling pero hindi ang damdamin? Bakit sa tuwing kumakapit ka sa lubid patuloy naman itong napipigtal at nawawaglit? Ano ang gagawin mo kung ikaw na ang bida ng isang telenobela? Pero wala naman nanonood kahit anong ganda ng istorya? Paano ka titigil kung di naman kailanman nagsimula?  

May mga masasakit na tanong na ayaw na nating sagutin. At may mga sugat na hindi na maghihilom kailanman. Gusto ko sanang tapusin ang pahayag na ito, ngunit napakahirap nun sa damdamin...